Thuis

Een dag later landen we op Schiphol. De reis zit er nu echt op. Heel anders dan onze rondreis door Florida in 2008, maar minstens zo mooi en indrukwekkend. Bovendien ging Jada nu mee in de buggy in plaats van in mijn buik. Benieuwd wat de toekomst ons nog brengen zal, kijken we met een heel fijn gevoel terug op deze reis. We zijn in ieder geval heel veeldierbareherinneringen rijker en die neemt niemand ons nog af!

Los Angeles LAX naar Schiphol AMS

De vakantie zit er op! Het waren 3 fantastische weken met ons drietjeswaar we ongetwijfeld de rest van ons leven van nagenieten. Ook het reizen met Jada ging fantastisch en kunnen we iedereen aanraden; deze lange reis was minder stressen dan 2 weken Spanje en ook Jada heeft zichopperbest vermaakt.

Om 15.30 vliegen we eerstmetAir Francevan LA naar Parijs. Douglas heeft zijn apenpakje weer aangetrokken en met succes: de pursor biedt ons 1 business class plaats aan.Als Jada wat ouder was geweest hadden we er mooi met ons allen kunnen zitten, maar we zijn natuurlijk al blij met 1 plaats. Ik ga als eerste en krijg al direct een glas champagne aangeboden; dat sla ik natuurlijk niet af. Niet veel later komt de menukaart, pfff dit is wel even wat anders zeg. Ik vraag me af hoe het met Douglas en Jada gaat, maar zet eerst even een filmpje op. De combinatie van een film en champagne maakt me moe en het feit dat de stoel omgetoverd kan worden tot een bed maakt het wakker blijven ook niet makkelijker.....

Een uur of 3 later word ik wakker en vraag ik me af waar ik ben. Ik haast me naar achteren, ze zitten al een uur of 5 met z'n tweetjes en ik voel me een beetje schuldig. Gelukkig is alles rustig en heeft Jada lol met een ondeugend roodharig kleutertje dat achter haar zit. Verder verloopt de reis rustig en maken we een tussenlanding in Parijs om vervolgens door te vliegen naar Schiphol.

Wat is het toch heerlijk om met z'n drietjes zo intens gelukkig te zijn!

Hot Spots LA

De bedden waren heerlijk! We werden getipt dat je goed kunt ontbijten bij Jack & Jills om de hoek aan de 342 North Beverly Drive.Dit kunnen we lopendaf.Jack & Jills is inderdaad een fantastische plek voor een ontbijt; voor het eerst niet al die vette amerikaanse troep, maar een gezond ontbijt met verse producten. Wat kun je hier ineens van genieten; eindelijk kan ook Jada eens een gewoon ontbijtje krijgen met vers fruit.

Voldaan en zonder smerig volgepropt gevoel lopen we terug naar ons hotel. Onderweg komen we langs Taschen; een winkel die enkel grote en bijzondere boeken verkoopt. Douglas koopt Moonfire en voor Dave kunnen we het boek The Godfather natuurlijk niet laten liggen. Je zult het niet geloven (deden wij eerst ook niet) maar aangekomen in ons hotelkomt net Al Pacino binnen lopen om hier met zijn vrouw (?) te gaan ontbijten. We kunnen ons nog steeds wel voor onze kop slaan, maar we haddenallebei niet het lef om hem het boek voor Dave te latentekenen. En we hadden het gewoon in de hand!!! Hoe stom kun je zijn? Dit gelooft Dave NOOIT! En als hij het al gelooft, vergeeft hij het ons NOOIT!

Teleurgesteld in onszelfbrengen we de boeken naar onze kamer engaan we op weg naar het strand. Eerst touren we een beetje door Beverly Hills, Bel Air, lopen we een klein stukje over de Walk of Fame en schieten we een paar plaatjes van de Hollywood-letters in de 'bergen'.

We rijdendoor naar Santa Monica Beach waar je vlak achter de Palisades Beach Rd voor $7 per dag kunt parkeren. Het is hier heerlijk rustig, maar Jada en Douglas zoeken liever de drukte op en we besluiten door de rijden naar de iets verderop gelegen Venice Boardwalk (P $15 pd). Hier lopen de meest vreemde mensen rond en dit stukje wordt ook wel Muscle Beach genoemd. Aan de Boardwalk staat een 'openlucht krachthonk' waar Schwarzenegger vroeger trainde en op dit moment een fotoshoot aan de gang is met in de olie gezette bodybuilders. We kijken onze ogen uit! Later lopen we over de Santa Monica Pier en zoeken we een rustiger stukje strand uit. Op Malibu Beach is het heerlijk vertoeven. Eenmaal uitgestald gaat Jada op onderzoek uit en zegt tegen iedereen 'Hello'. Een Latino gezin zit te eten en uiteraard blijftze hier staan. Het duurt niet lang of ze komt papa en mama ook een stukje fruit brengen haha, zo typisch Jada!

Na het grootste gedeelte van de dag doorgebracht te hebben aan de boulevard en het strand rijden we naar Third Street Promenade.Dit is het centrum van Santa Monica met veel leuke winkels en restaurants; dat betekent dus lekker winkelen en lekker eten.

Als we weer aankomen bij ons hotel blijkt de hele selectie van LA Lakers zich in de bar te vermaken. Allemaal grote, brede, voornamelijk donkere basketball spelers. We beseffen ons steeds meer dat ons hotel wel een heel bijzonder geliefd plekje is onder de rich and famous hier in Beverly Hills.

Santa Maria naar Los Angeles

In de lobby staat het ontbijt al voor ons klaar. We kunnen er heerlijk zelf wafels maken en zeker voor Jada is dit één groot feest. Aangezien er geen plek meer is, schuiven we aan bij rondreizende amerikanen en al snel ging het over politiek, het leger en natuurlijk vliegen. Goh, wat zijn die amerikanen toch fanatiek (Douglas wijst mij er even snel op dat ik niet teveel in moet gaan op de politieke discussie en beter met ze mee kan lullen. Laat dit nou net een zwakke eigenschap van mij zijn). Ook Jada duurt het allemaal veel te lang en terwijl papa nog hevig discussieert over allerlei 'leger-toestanden' begint zij vast met opruimen; werkelijk alles belandt in de prullenbak: van appels tot borden en bestek.

Een uur later zitten we dan eindelijk in de auto onderweg naar ons laatste hotel in Los Angeles. Hier blijven we nog 3 nachten en kunnen we nog even bijkomen van alle indrukken voor de reis er alweer op zit.

De eerste 'stop' is Solvang, een klein Deens plaatsje. Midden in het Amerika waar alles zo groot en kolossaal is, is Solvang een plaatsje met voornamelijk Deense inwoners. Alle gebouwen en winkeltjes zijn typisch Deens. We vinden het leuk om te zien en door heen te rijden, maar rijden liever door om even later in Santa Barbara te stoppen. Het is zondag en de meeste winkels zitten dicht, toch zijn er om de één of andere reden (het schijnt een feestdag te zijn) veel mensen op de been. Santa Barbara is een super gezellig plaatsje. We slenteren over de State Street (eten heerlijk bij de Italiaan op nr. 731) richting de kust waar het nog veel drukker en gezelliger is. Na een paar uurtjes hier genoten te hebben zijn we onderweg naar Los Angeles. Via Priceline hebben we een megaduur hotel weten te bemachtigen in Beverly Hills. Voor $110 per nacht zijn we beland in het Thompson Beverly Hills **** aan de Wilshire Blvd, om de hoek begint de bekende Rodeo Drive. Tuurlijk hebben we even op Booking.com gekeken wat het anders gekost zou hebben: $240 per nacht!!!! Ook als de bedden hier straks waardeloos blijken te zijn, zal ons dit zeker een goede nachtrust opleveren.

In en rondom Los Angeles maakt het eigenlijk niet zo heel veel uit waar je overnacht: Santa Monica, Hollywood, Beverly Hills, zit je ergens dichtbij, dan zullen er ook genoeg dingen zijn waarvoor je in de auto moet stappen. Santa Monica is over het algemeen de duurste locatie, aangezien je hier aan de kust zit, maar parkeren is hier geen probleem en is qua kosten niet te vergelijken met Nederland. Voor $7-10 per dag sta je 1 straat verwijderd van de boulevard en het strand en dat terwijl de kamerprijzen er minstens 3 maal zo hoog zijn.

Wij gaan eerst maar eens het hotel verkennen. Het hotel heeft enkel Valet Parking en onze Dodge wordt keurig tussen een Lamborghini en Maserati geparkeerd. We nemen de lift naar onze kamer: het ziet er allemaal gelikt uit en de bedden zijn super! Wat wil een mens nog meer? We trekken snel de zwemkleding aan, want dit hotel schijnt bij de upperclass van LA zeer geliefd te zijn door het zwembad en de bar op het dak, van waaruit je een uitzicht hebt over heel LA. Slik! Het lijkt wel of de gehele cast van de Mens Health hier is neergestreken: alleen maar prachtige lijven op luxe strandbedden. Een enkeling heeft een eigen ruimte met loungbanken en muziekinstallatie afgehuurd; de flessen Moët & Chandon en Veuve Cliquot worden als Barleduc aangevoerd. Het zwembad is uiteraard verlaten, want chloor is natuurlijk niet goed voor het huidje en de zonnestralen kunnen dan niet egaal hun werk doen, nog afgezien van wat water allemaal wel niet met de net gesteilde lokken doet. Voor ons geen probleem, Jada en mama twijfelen geen seconde: uit die kleding en het water in! Douglas blijft angstvallig, met zijn T-shirt aan, aan de kant zitten. Wat een flauwekul! Toevallig kunnen al die mannen niet op tegen onze papa! Jada giert het uit en heeft pret voor tien. Ze peddelt naar de kant, waar een te perfecte man haar op de rand van het zwembad bewondert. Terwijl hij intussen de aandacht van de vrouwen op de bedjes probeert te krijgen, kijkt Jada hem van top tot teen aan met een afkeurende blik. De man reageert met: 'That's the typical way woman look at me!'. Ik doe het bijna in mijn broek: ik ben trots op je meisje! haha.

Na het douchen gaan we een beetje touren door LA, zodat we morgen weten waar we naar toe moeten. Als Jada bij terugkomst al snel in slaap valt, pakken wij de fles Baileys en kiezen een film; een heerlijke afsluiting van de dag.

Monterey naar Santa Maria

We hebben heerlijk geslapen en aangezien de stukken taart praktisch onaangeroerd bleven hebben we zin in een ontbijtje. Bij de receptie staat een simpel ontbijthoekje klaar; prima voor wat we nodig hebben. Zo besparen we mooi wat tijd en met een kop koffie voor in de auto zijn we alweer onderweg naar Santa Maria.

Onderweg komen we langs Big Sur; hier schijnen prachtige plekjes te zijn (bv Julia Pfeiffer Beach)en mooie hike-routes. Thuis heb ik ze allemaal uitgeprint, maar we hebben achteraf toch niet zo'n zin om weer een stuk te lopen en zijn eigenlijk wel heel erg benieuwd naar de plaatsjes die komen gaan.We besluiten vanuit de auto te genieten van de prachtige route langs de kust. Tot aan San Louis Obispo volgen we de B-weg in plaats van de snellere 101. In Big Sur maken we wel even een stop bijBig Sur Bakery (net na Nepenthe achter het Shell station)voor een heerlijk verlaat ontbijt (die ene bagel bleek toch niet genoeg te zijn geweest vanochtend). Er is ons verteld dat je het beste kunt ontbijten bij Deetjens, maar deze plek konden we helaas niet vinden. Wanneer je hier rondde middagvoorbij komt moet je echt bij Nepenthe wezen voor een heerlijke lunch en een prachtig uitzicht over de kliffen. Ik heb me laten vertellen dat Cielo een fantastische plek is voor het diner.

Onderweg stoppen we op verschillende uitkijkpunten, waar je een fantastisch uitzicht over de zee hebt. Er is nergens een railing en vanaf de punten waar we staan gaat het steil naar beneden waardoor we ons maar nietig voelen en Jada goed vast blijven houden. Pfff, moet er niet aan denken.

Tegen 4pm komen rijden we door San Luis Obispo en wat ziet Douglas daar? Ja ja een Abercrombie and Fitch (ik snap nu hoe mijn vader zich al jaren gevoeld moet hebben!). Tuurlijk parkeren we meteen en ik heb het portier nog niet geopend of ik ruik die weeige geur van A&F al, bah! Jada vindt de harde muziek fantastisch en staat alweer te dansen. Wat is het toch heerlijk om te zien dat ons popje zoveel plezier heeft! In de winkel blijkt Doug alles al te hebben wat hij leuk vindt dus zijn we snel klaar. Intussen hebben we alweer trek gekregen en besluiten we even rond te slenteren om te kijken of het gezellig is hier. San Luis Obispo blijkt erg levendig te zijn, een echte studentenstad. Even later lopen we langs een Italiaan (ik geloof dat het aan Court street ligt/ Guiseppe's) met spierwitte tafelkleden; hier ben ik dol op. Het is er druk, maar als je Ling heet, heb je natuurlijk altijd gereserveerd haha. We krijgen een mooi plekje op het terras. Het eten is werkelijk voortreffelijk en we blijven lang tafelen, wat genieten hier zeg!

de avond begint te vallen en we besluiten onze slaapplek op te gaan zoeken voor het echt donker is. In hetzelfde straatje zit een super zoet en lef snoepwinkeltje waar ze alles hebben wat je je maar kunt bedenken. Jada is zooooo lief da ze wat uit mag zoeken; je kunt je vast wel bedenken hoe die oogjes er uitzien?!

We overnachten in Santa Maria in de Quality Inn And Suites Santa Maria. Een primalocatie voor een overnachting. Ik zet het campingbedje op en doe Jada in bad; intussen gaat Doug op zoek naar een nachtwinkjeltje voor een fles Baileys. Weer een heerlijke dag voorbij!

San Francisco naar Monterey

Het moment van de waarheid is aangebroken, we zijn benieuwd of het kaartje van de parkeergarage werkt; en ja hoor, even later komt Doug aangereden. Het kost ons nu dus $20, anders hadden we $90 af moeten rekenen. We geven Henry $30 en we krijgen er een dikke knuffel bij.

We hebben nog 5 nachten en 6 rustige dagen. We rijden tot aan ons laatste hotel in Los Angeles langs de kust en hebben alle tijd van de wereld. In Monterey (waar we vannacht zullen slapen) hadden we vanuit huis een WhaleWatchTrip geboekt maar het is hier niet de 30 graden die we verwacht hadden en dus hebben we de reservering maar gecancelled gisteren. 3 uur op de boot lijkt ons ook niet ideaal met Jada en nu hoeven we nergens op de tijd te letten.

Nog geen 20 minuten weg uit San Francisco en we voelen de temperatuur al stijgen. We doen niet veel vandaag en het ritje duurt maar een kleine 2 uur. Dit is net het stukje dat we niet langs de kust rijden dus ook het zicht is niet bijzonder. We rijden eerst naar Gilroy waar een groot OutletCenter zit. Eerst langs het Beautycenter om Redken in te slaan; het potje waar ik in Nederland €24 voor betaal kost hier $17 dollar (€12.50). We stappen weer in de auto, het is hier lopend niet te doen zo groot is het, naar de Ralph Lauren Store; hier hebben ze altijd leuke dingetjes voor Jada. Onderweg spelen Jada en ik een spelletje 'Kiekeboe'!

1...2...

...Kiekeboe!

Het is half 4 wanneer we Monterey binnen rijden. We gaan eerst even het centrum in. Midden in de stad staan een aantal exclusieve rally auto's uitgestald. Er is een of andere show in samenwerking met Rolex. Terwijl we door de gezellige straatjes lopen zien we een leuk plekje om te eten: Rosines.

In de vitrine staan wel 15 verschillende taarten uitgestald van Peanutbutter and Jelly tot aan Snickerssmaak (Ze zijn ongeveer 3 keer hoger dan wij gewend zijn). We kiezen allebei een stuk uit en nemen deze mee naar het hotel; hebben we vanavond nog iets lekkers als Jada al slaapt, een Starbucks zit hier altijd wel ergens in de buurt. We lopen nog even richting de kust om te kijken of er nog iets te beleven valt. Ineens zien we in de etalage van een wijnlokaal een fles wijn staan met de naam Jada. Natuurlijk gaan we even binnen kijken. De fles schijnt $40 te kosten, wat ik belachelijk vind. Douglas twijfelt geen moment en laat hem alvast inpakken... Hmmmm, ik denk aan al die bijzondere flessen champagne in onze vinidor die ook te speciaal zijn om te openen en we verzameld hebben tijdens onze reis door Florida...

Ons hotel Loverspoint Inn ligt aan de kust in Pacific Grove (ongeveer 2 mijl buiten het stadscentrum van Monterey en dichtbij de pier en een klein parkje). Een prima accommodatie voor de komende nacht; ook de omgeving schijnt mooi te zijn, maar helaas hebben we vandaag ech met het weer. Jada rent gelijk naar de badkamer om te kijken of er een bad is en gilt van plezier wanneer dit zo blijkt te zijn. De dag is alweer voorbij: Time flies when you are having fun!

San Francisco

We hebben heerlijk uitgeslapen met ons drietjes; het is al bijna 11 uur wanneer we aan ons ontbijt zitten. Blijkbaar is dat niet zo vreemd hier want we moeten zelfs in de rij staan om hier te kunnen ontbijten; het is dan ook een heel leuk restaurantje aan Powell Street: Lori's Diner, helemaal in de jaren 50 stijl.

Voor de afwisseling laten we voor Jada haar fles even opwarmen. Heerlijk vindt ze dat. Ineens zit ze helemaal onder de papa, wat is dat dan? Jeemig, er zit een groot gat in de speen. Ineens herinneren we ons dat ze gisteren telkens op de speen zat te bijten en trekken, tja daar had ik geen rekening mee gehouden. We gieten de pap even over in haar normale drinkbeker en halen straks wel een nieuwe speen bij Walgreens, die je hier na elke tien passen wel kunt vinden.

Intussen zijn we gewend de lunch over te slaan, na het ontbijt zit je eigenlijk wel voor de rest van de dag vol. We vinden het alleen zo gezellig om samen wat te eten dat we 's avonds ook altijd wel even ergens een leuk plekje opzoeken.

We lopen nog even een klein stukje omlaag om te kijken of er weer een lange rij staat bij de Cable Cars, en inderdaad niet minder dan gister.

We gaan lekker lopen, en dat is ook helemaal geen verkeerd idee na het ontbijt. Bij Walgreens kopen we eerst een nieuwe fles voor Jada, want ze hebben natuurlijk geen Difrax-spenen hier. We lopen weer omhoog en via allerlei leuke winkeltjes komen we aan bij Chinatown.

Wat een gekrioel hier en wat verkopen ze een pruttel, in elk winkeltje dezelfde prullaria die we gratis nog niet mee zouden nemen. Wel is het leuk om te zien en er hangt een gezellig sfeertje. Ik pak de videocamera om het vast te leggen op de gevoelige plaat, maar ik word meteen gesommeerd te stoppen met filmen. Oooohh dat bedoelen ze met die megagrote plaat met een fototoestel waar een streep door staat erop! Haha.

Een stukje verderop komen we langs het oudste bakkerijtje van Chinatown; de wand is volgeplakt met Chinese tekens (die waarschijnlijk de verschillende lekkernijen betekenen) en foto's van Bill Clinton die in het bakkerijtje staat te eten. We kopen er een zakje met koekjes, want Jada staat steeds te wijzen en roept: 'Oetje, oetje, oetje' (zo snel achter elkaar dat het lijkt alsof ze vloeiend Chinees spreekt).

Het overslaan van de lunch gaat vandaag niet op, Douglas zit al die kleine geïmproviseerde restaurantjes en krijgt plots weer trek. Bij Won Ho eten we wat kleins en ik moet zeggen; het smaakt erg goed!

Wanneer we op de kaart kijken zijn we intussen al een eind in de richting van de Fisherman's Wharf gewandeld. Wanneer we Chinatown uitlopen op weg hier naar toe komen we ineens door een wijk waar de Italianen lijken te regeren; alleen maar Italiaanse winkeltjes, barretjes en restaurantjes en zelfs op elke lantaarnpaal prijkt de Italiaanse vlag.

Een paar starten verder zitten we op Lombard Street: midden op de weg is er ineens een stuk dat in scherpe bochten loopt. Dit stukje is daarom bekend en is regelmatig in films gebruikt. Dit heeft het en echter toeristentrekker gemaakt en de auto's rijden dan ook in een file achter elkaar aan het straatje door.

Uiteindelijk komen we aan het einde van de straat uit bij de Fisherman's Wharf. In de verte zien we Alcatraz liggen, gelukkig hoeven we hier allebei niet perse naar toe. Pier 39 is het bekendste gedeelte.

Het is er gezellig druk. We slenteren de pier af langs de tientallen kleine winkeltjes en kijken onze ogen uit. Er is zelfs een winkeltje dat alleen maar magneetjes verkoopt; duizenden! (we kennen toevallig iemand die daar heel blij van wordt en gaan dus maar even naar binnen, Jada vastgebonden in de buggy want dit is gevaarlijk terrein voor haar, of voor ons eigenlijk).

Na en uurtje hebben we het wel gezien hier en nemen de taxi terug naar Union Square (kost trouwens maar $10, nog geen €8). Hij vertelt ons dat we de komende drie dagen heel veel geluk hebben met het weer; een strakblauwe lucht met een zonnetje, en wij vonden het frisjes hier. Nou ja, we hebben een lekkere trui aan en voor de nacht is het juist wel lekker da het afkoelt.

De laatste momenten van de dag brengen we hier door want er speelt weer een heel gezellig bandje. Heerlijk, morgen hebben we nog een hele dag hier.

5 augustus

Vandaag gaan we nog even de laatste dingen doen die op ons lijstje staan. We vragen de conciërge van het hotel hoe we het beste naar alle punten kunnen gaan. Hij vertelt ons dat we het het makkelijkste is om de buste nemen en dat veel toeristen niet weten dat het kaartje dat je voor $2 koopt 4 uur lang geldig is en dat de bus eigenlijk overal langs komt.

Eerst nemen we lijn 5 die ons vanaf Market St naar het Golden Gate Park brengt. We dachten dat dit een leuk park was om even met Jada te ravotten, maar helaas. Er lopen alleen en stel oude vandagen (?) We eten hier alleen even wat kleins, want we hebben nog niet ontbeten en nemen van hier uit lijn 28 naar de Golden Gate Bridge. Meestal hangt hij in de mist, maar we hebben geluk vandaag; we kunnen hem helemaal zien.

Dat was echt toevallig want nog geen kwartier later hangt de bewolking alweer om de top. Dit heeft ook wel weer iets mysterieus.

Terwijl wij ons hier aan vergapen is Jada de koekjes (die ze stiekem onder uit de buggy gehaald heeft) aan de duiven aan het voeren en wat heeft ze een lol. Er staat een lange rij om weer op lij 28 te stappen, maar we hebben net al gekeken waar de deur van de bus uitkomt dus staan we op de juiste plek om als eerste in te stappen. Eigenlijk willen we graag nog even naar Twin Peaks; van hieruit schijn je een zicht over heel San Francisco te hebben, maar het betrekt een beetje waarmee de kans op een mooi uitzicht nihil is. We laten het dus maar zo, misschien voor een volgende keer...

Bij het park stappen we weer over op lijn 5 naar Alamo Square, Steiner Street om precies te zijn. Hier staan de Painted Ladies; de gekleurde huizen uit o.a. Full House. Douglas ziet het leuke er niet van in, maar wanneer we boven op de heuvel staan van Alamo Square vindt ook hij het super! De huisjes, of eigenlijk zijn het huiZEN, zien er erg mooi uit, maar de skyline van San Francisco erachter maakt het helemaal af. Jada ligt intussen lekker te slapen in de buggy.

In de bus die we nemen terug naar Market St zit een groepje tieners in 2Pac-stijl; ze verzinnen ter plekke een rap terwijl ze de beat op de wand van de bus bonken. Erg leuk op te zien en dit maak je in de taxi natuurlijk niet mee. We eindigen de dag weer op Union Square (dit is echt de beste locatie voor een hotel, we zijn blij dat we hier zitten), want vandaag speelt er een Spaanstalig bandje; er zijn allemaal stoeltjes neer gezet waarop veel mensen zitten te genieten van de muziek. Jada staat heerlijk mee te dansen en er komt een vrouw speciaal naar ons toe gelopen om te vertellen dat ze de 'Cutest she has ever seen' is, haha heel leuk om te horen, we kijken elkaar aan en glimmen beide van trots.

Moe en nog even nagenietend van onze dagen in deze fantastische stad vallen we heerlijk in slaap.

Yosemite naar San Francisco

We hebben heerlijk geslapen en zijn niet gewekt door meneer beer. Het is nog schemerig en ik kijk snel even buiten de tent of hij er misschien staat, maar nee; helaas! Gelukkig ziet onze auto er nog net zo uit als gisteravond. Wel zitten er een paar diepe krassen op de bagagebox.

Vandaag gaan we naar het zuidelijkste gedeelte van Yosemite; Mariposa Grove. Hier groeien enkele bekende Sequoia-bomen oftewel Giant Trees. Het is een uurtje rijden. Die tijd kan ik mooi even gebruiken om aan ons reisverslag te werken.

We hebben geluk dat we helemaal tot aan het einde kunnen doorrijden om daar te parkeren; deze parkeerplaats is vaak al vroeg vol waardoor ze de weg dan sluiten en je vanuit Wawona met de shuttlebus moet. De route langs de bekendste bomen is ongeveer 7 mijl, bergop. Wij doen lui vandaag en kopen voor $25.50 pp een tramkaartje. Het is geen echte tram maar een soort treintje. Hij stopt meerdere momenten zodat je er even uit kunt om foto's te maken. Jada vindt het ritje fantastisch; we zitten achterin en dat zijn de minst rustige plaatsen.

Op de terugweg stappen we 2 mijl voor het eindstation uit om dat stuk te lopen. We staan een paar keer nog geen 5 meter van een hert vandaan, echt super!

Bij de Giant Tree vraag ik een man of hij een foto van ons kan maken met de boom op de achtergrond, niet al te enthousiast neemt hij ons toestel over. Douglas vraagt zich af waarom ik uitgerekend hem moet vragen: 'Dat wordt hem niet', zegt hij. Ik begrijp er niets van. En inderdaad, Doug had gelijk: we mogen blij zijn dat we zelf nog op de foto staan, van de Giant Tree is nauwelijks wat te zien: die vuile Redneck heeft zomaar wat gedaan! Wat een naar iets om racisme op deze manier te ervaren, Douglas had het aan zijn gezicht al kunnen zien. Maar goed, het was weer een indrukwekkend stukje van onze reis. Gelukkig had een Amerikaans stel al een leuke foto van ons gemaakt bij de Tunneltree. De Mariposa Grove was een omweg op onze route maar wat het zeker waard.

Rond het middaguur rijden we door naar San Francisco. In Oakhurst halen we nog even een broodje bij Subway.

Om 4pm komen we aan bij ons hotel King George in San Francisco; wat een verkeer ineens weer, en wat is het koud! Daar staan we dan in onze korte broek met 17 graden, brrrrrrr......

We worden vriendelijk verwelkomt zonder overdreven gedoe. We kunnen de koffers rustig naar boven brengen terwijl de auto voor de deur staat, midden in SF.

De kamer is klein, maar dat wisten we; wel is hij schoon, gezellig ingericht en staat er een goed bed.

We trekken snel iets warmers aan en gaan gelijk de stad in. Eerst parkeert Doug de auto in de parkeergarage tegenover het hotel. Hij komt lachend terug: hij heeft een dealtje gemaakt met de jongen die er werkt: normaal kost het $29 per dag (excl Tax) en wij blijven hier 3 nachten. Doug had hem gevraagd of ze geen dealtje konden sluiten en dat wilde hij wel (hij moest naar eigen zeggen 3 kinderen voeden); hij geeft ons een uitrij-kaartje en zegt dat we, aan het einde van ons verblijf wanneer we de garage uit zijn, even naar hem toe moeten komen om hem $20 dollar te betalen. Dat scheelt ons minstens $40 dollar! We zijn benieuwd of Henry gelijk heeft. In diezelfde parkeergarage zit een wasserij en Douglas breng nog snel even onze was zodat we morgen alles weer schoon en fris hebben.

We zitten echt waanzinnig centraal om de hoek van Union Square met winkels als: Louis Vuitton, Gucci, Prada, Burberry, Victoria's Secret, Diptique, Chanel, Saks fifth Avenue, Macy's, noem maar op. Het leuke is dat wanneer we de andere kant op gaan we allerlei betaalbare winkels zien in Powell Street, ze worden allemaal afgewisseld met leuke barretjes en restaurantjes. Iedereen kan zijn lol dus op hier. We zijn er nog geen kwartier en vinden het nu al een geweldige stad, wat is het hier gezellig zeg; Jada staat al te dansen op de muziek van het bandje op Union Square. Dit worden een paar mooie dagen. Omdat het redelijk frisjes is en Jada alleen maar sandaaltjes heeft gaan we gelijk even naar de Nike Store. Als Jada schoenen ziet wordt ze helemaal wild en ze rent gelijk af op een paar paars/roze/witte Nike's met zwarte veters. 'Schoentjes waar tante Dvora jaloers op zal zijn', haha; Douglas en ik denken allebei hetzelfde.

Inpakken en wegwezen

Hier zijn we dus snel kaar, ze doet ze gelijk aan en is mega trots op haar nieuwe schoenen. We lopen Powell St af richting Market St waar de Cable Cars beginnen. Dit zijn die ‘treintjes' die je voor $5 enkele rit door de steile straten van SF vervoeren.

Ze worden alleen gebruikt door toeristen en dat is ook wel te zien, want er staat een mega lange rij. Dat vinden we zonde van onze tijd en Douglas' ogen zijn allang gericht op iets anders; de Abercrombie and Fitch winkel, want stel je voor dat ze hier iets verkopen dat hij nog niet heeft. We maken dus maar weer een rondje door de knetterharde muziek en het bijna misselijk makende geurtje dat in alle A&F winkels hangt. Niets nieuws! Ik herinner mij ineens dat UGG's bij Nordstrom te koop zijn en we gaan snel even kijken. Ze zijn hier gewoon €100 goedkoper en ik heb ze natuurlijk ook wel nodig nu, met die kou! Haha De doos laat ik dus maar meteen achter. Jada's maat zit er helaas niet bij maar de verkoopster vertelt ons dat er op Union Square een UGG winkel zit, daar MOETEN we dus wel even naar toe. Jeetje, wat word je hier hebberig van zeg, zonder te zeuren past ze verschillende soorten aan en ze staan zo waanzinnig stoer! Leuk voor de winter! Die paarse zijn trouwens ook wel heeeeel schattig hoor... Douglas weet me te remmen en we gaan alleen voor de chestnut.

Ik kan niet wachten tot het winter is, hij mag van mij nu al wel beginnen: Jada in haar Moncler jas met de Ugg-jes aan, te erg maar wel heel stoer! Ik praat het mezelf goed met het feit dat we de hotelovernachting in de Grand Canyon terug hebben gekregen... is toch zo? Er zullen vast genoeg mensen zijn die het wel begrijpen! (toch Anke?). We hebben nog niet gegeten en zien een gezellig en druk restaurantje op de hoek van ons hotel: Max's, hoek Mason St/Geary St. Ze hebben hier echt van alles en het eten is overheerlijk. En ideaal dat we kunnen rollen naar het hotel.

Dat was een geslaagde kennismaking met San Francisco. Eenmaal in het hotel wijst Jada zelf naar haar bedje en ook bij ons duurt het niet lang voor we in Dromenland zijn...