We beginnen de ochtend weer met een goed ontbijt, wat elke ochtend nog bij de prijs in heeft gezeten. Dit scheelt een hoop tijd met het zoeken naar een geschikte ontbijtcorner. Ik toast mij wat boterhammen terwijl Doug en Jada uitgebreid aan de worstjes zitten. Ja, wij weten ook wel dat worstjes als ontbijt niet verantwoord is voor een kind van anderhalf: Douglas bracht haar van alles mee, brood, meloen en zelfs de banaan was aanwezig maar toen ze de worstjes eenmaal zag werd alles letterlijk aan de kant gesmeten en schreeuwde ze alsof haar leven er van af hing: 'die! die!'.

Douglas moet wel even het velletje er afhalen want die wil ze niet en spuugt ze telkens uit, gevolgd door: 'Bah!'. Ik heb zelden zo'n smerig gezicht gezien..

Na het ontbijt nog snel even ons beklag doen bij de manager en op naar de oostzijde van de South-Rim. We zijn nog vroeg waardoor het licht prachtig op de Canyon valt. Voor een tricky Photo-shotje klimmen we bij Lipan Point een stukje naar een uitstekende rotspunt, vanwaar we een fantastisch uitzicht hebben over de Canyon en de Colorado River zien lopen; Whoe, dit doen we geen tweede keer, wat is de Grand Canyon diep zeg! Goed, het levert een leuk plaatje op.

Jada ligt trouwens intussen lekker te slapen in de auto (in ons zicht!) dus haar leven hebben we niet geriskeerd hoor, en wij gingen 1 voor 1! We stopten ook nog even bij Navajo Point, maar dit uitzicht was minder spectaculair.

Bij Desert Vieuw zijn we omhoog geklommen in de 21 meter hoge Desert Vieuw Watchtower uit 1932. Boven in de toren bevinden we ons op 2293 meter boven de zeespiegel, dit is het hoogste punt aan de South Rim en je hebt hier een mooi uitzicht over de Colorado River, Painted Desert en het noordoosten.

Bij het Visitor's Centre Desert Vieuw lopen we even naar binnen om te kijken of ze hier een echte Little Ranger Hat hebben voor Jada. We hebben zowaar geluk, ze blijken er ook een bijpassend Junior Ranger Survival Vest te hebben en ook nog in haar maat. Douglas maakt het geheel even af en koopt er een kompas, fluitje en musketonhaak bij, die hij allemaal aan het vestje bevestigt. Aaahh, wat ziet ze er uit, helemaal super en vanaf nu kijkt iedereen haar aan, moeten ze hard lachen en vindt iedereen het ‘cute'...

Jada zelf vindt het zo prachtig dat ze naar iedereen lacht en uitgebreid handkusjes staat te geven. Ze gaat er zo in op dat ze niet uitkijkt waar ze loopt en ze in de enige plas valt die er in de verste verte te vinden is. Ze is kletsnat en zit onder de rode modder. Maar, zoals een echte Junior Ranger betaamt wordt ze er niet anders van: ze staat op en wandelt vrolijk verder, kusjes gevend en 'Hi!' zeggend.

Met het volgen van deze route zijn we gelijk onderweg naar onze volgende bestemming: Page bij Lake Powell. Voor we daar aankomen halen we even wat te eten bij Cameron Trading Post en stoppen we vlak voor Page bij de HorseShoeBend. We zien Lake Powell al liggen, het lijkt wel een fata morgana...

Bij Cameron Trading Post

Ik denk dat HorseShoeBend ongeveer 3 mijl voor Page ligt, vanaf het zuiden aan de linker kant. Het staat goed aangegeven waar je je auto kunt parkeren. HorseShoeBend is niets minder dan de Colorado River in de vorm van een hoefijzer. Omdat water altijd de weg van de minste weerstand zoekt heeft hij hier indrukwekkende bochten gevormd. Echt in de middle of nowhere. Het schijnt een behoorlijke klim te zijn van een kwartiertje over een zanderig steil pad. Er is geen schaduw te bekennen en het is bloedje heet dus smeren we ons eerst goed in (Douglas uiteraard niet; stel je voor dat je niet bruin ‘wordt') en nemen we een paar flessen water mee in de babydrager. Dit ding is trouwens ideaal (thanks to Martijn en Marjon); er zit ook nog een groot opbergvak onder waar we van alles in mee nemen. We lopen vol goede moed richting de Colorado River.

Het koste even wat inspanning maar wat een geweldig uitzicht! Dit hadden we voor geen goud willen missen.

Het is een prachtig gezicht hoe de groenblauwe Colorado River zich een weg baant door de rood-oranje rotsformaties; een fantastisch contrast. We schieten weer tientallen foto's en krijgen hem er maar net op met de groothoeklens. Het is nu net na de middag en dit blijkt het meest gunstige moment te zijn om hier foto's te maken omdat je dan nergens schaduw hebt.

HorseShoeBend

De terugweg is pittig, we zijn overhit en voelen ons vies. Hopelijk kunnen we vervroegd inchecken in ons hotel voor een heerlijke douche.

Midden in Page komen we aan bij ons hotel Quality Inn at Lake Powell. Ik ga snel naar binnen om te kijken of we in kunnen checken. Helaas is dit de eerste keer dat ze moeilijk doen en de vrouw achter de balie vertelt me dat ik tot 3pm moet wachten, nog anderhalf uur dus. Vanuit Nederland heb ik een boottocht gereserveerd om 4pm dus besluiten we maar alvast te gaan kijken waar we moeten zijn. We komen opnieuw een National Park binnen: Glen Canyon National Park.

Glen Canyon Dam

We rijden tot aan het Lake Powell Resort waar we de instapkaarten vast ophalen. We hebben nog een kleine 3 uur voor de boot vertrekt. Die tijd gebruiken we om heerlijk aan het kleine strandje naast het resort te liggen. Jada en ik gaan gelijk het water in dat verrassend lekker van temperatuur is. Geen douche in het hotel, dit is nog veel beter want het is bloedheet buiten.

Hoe stout kun jekijken...

De tijd gaat snel en we pakken de spullen bij elkaar om aan boord te gaan van de Antelope Adventure Tour. De komende 2.5 uur laten we ons heerlijk varen over Lake Powell.

Eenperfecte afwisseling op deze manier. De rondreis is redelijk vol maar hierdoor vertrekken we overal op het hoogtepunt waardoor we ons nog geen minuut verveeld hebben. Elke seconde betekent volop genieten, van de omgeving en van elkaar!

De boottocht was niet heel bijzonder, we hadden ook al heel erg veel gezien, al was het wel heerlijk om op het water te zijn. De kortere tocht was waarschijnlijk een betere keuze geweest.

Op de terugweg naar het hotel viel Jada in slaap in de auto. We haalden eerst even een nieuw traytje water bij Safeway. In de tussentijd haalde Doug bij de Italiaan pasta's op die we in het hotel konden opeten. De hotelkamer was een verrassing: we zaten op de benedenverdieping met een eigen patio ervoor. Vanaf de patio hadden we een verbluffend uitzicht over de Glen Canyon Dam en Lake Powell. De auto stond er vlak voor en we hebben Jada dus maar even laten slapen terwijl wij op ons terrasje genoten van de heerlijke pasta. Een uurtje later werd Jada wakker en zijn we lekker in bad gegaan. Na het wassen kon ze nog even lekker in haar blootje rond huppelen. Ze kijkt dan altijd heel ondeugend; ik kan me voorstellen dat je helemaal gek wordt van de hele dag zo'n luier om je kont.

Gelukkig waren we niet in onze eigen slaapkamer, Jada ging ineens heel stilletjes in een hoekje op haar hurken zitten: zat ze gewoon te poepen!!! Nog maar een keer douchen dus. Voor morgenochtend heb ik een tour door de Upper Antelope Canyon geboekt, in een Navajo Reservaat. De tour wordt ook door een Navajo-Indiaan (deinheemsebevolkingvan de VS) geleid, Chief Tsosie. Iedereen is hier heel enthousiast over en ze zitten al ver van tevoren vol; het moet heel erg bijzonder zijn en als je de foto's ziet op het internet begrijp je waarom. We verheugen ons al maanden op deze trip. We moeten er om 8am zijn dus gaan we lekker vroeg naar bed. Binnen 5 minuten gaat het licht bij ons uit. Hoe moe kun je worden van vakantie vieren...