Nou papa, hier komt hij dan....... Langzaam lezen he, kun je er wat langer van genieten. En heb je al een taalfoutje gevonden? haha, ken ik je toch goed he.. (miss u)

Om 5am gaat de wekker (de tijd is hier 1 uur vooruit gegaan dus voor ons systeem is het nu 4 uur ‘s nachts!), even vraag ik me af waar we mee bezig zijn maar al snel zijn we alle drie klaar wakker ; snel wassen, tandenpoetsen, aankleden, make-up laten we even voor wat het is en we zitten alweer in de auto; op weg naarBryce Pointvoor de mooiste Sunrise. Het is een kwartiertje rijden en er zijn meer gekken met hetzelfde idee. Onze achtervolgers schudden we al snel van ons af bijInspiration Point, haha, die hebben zich niet zo goed voorbereid als wij; voorafgaand aan onze reis las ik al op verschillende reisblogs dat niet Sunrise Point maarBryce Point of Inspiration Point de mooiste zonsopgang heeft. Het doet me even goed; zijn al die uren voorbereiding tot een tenniselleboog aan toe niet voor niets geweest. Halverwege staan we oog in oog met een hert dat geschrokken op de weg staat en ons recht in de ogen kijkt. Poeh, dat was even schrikken zeg; het is hier ook stikke donker; nergens wordt de weg verlicht. Wel leuk om mee te maken. We beseffen ons nog maareens dat we echt midden dooreen heel bijzonder stukjenatuur rijden.

Na een klein kwartiertje komen we aan bijBryce Point; er staat welgeteld 1 auto op de parkeerplaats. Dat maakt ons blij, maar waar moeten we eigenlijk naar toe? We zien alleen een trail en kunnen ons niet voorstellen dat we eerst een paar mijl moeten wandelen; dat gaat me toch echt te ver zo midden in de nacht.

Ineens horen we wat mensen praten, we volgen het pad dat links van de parkeerplaats loopt en na 200 meter zijn we er. Douglas stalt de driepoot uit en pakt het fototoestel en de camera erbij. Wij zijn er klaar voor, laat die zon maar komen...

Een klein half uurtje later zijn er nog een paar toeristen bij gekomen en komt de zon langzaam op. Wow, wat een waanzinnig mooi gezicht; de ochtendzon kleurt Bryce Canyon rood-oranje.

Douglas filmt en fotografeert het spektakel maar het resultaat haalt het niet bij het live-uitzicht. Terwijl Doug nog even verder gaat, gaan Jada en ik even op de grond zitten om een sinaasappeltje te eten. Het is een karig ontbijt maar wel het ontbijt met het mooiste uitzicht op een krankzinnig tijdstip. Ik merk aan Jada dat ze moe is, maar ze blijft zo lief en vrolijk, om trots op te zijn! De meegekomen vrouwen letten vooral op haar ipv de zonsopgang, terwijl hun mannen het beste plaatje proberen te schieten. Met Jada hebben wij elke dag, op elk tijdstip een stukje sunrise in huis.

Wanneer we terug lopen naar de auto begint Jada plots heel hard te krijsen van plezier, we begrijpen er niets van. 'Die!, die!' is alles wat ze zegt terwijl ze naar een paar struikjes wijst. Ze staat als een dolle te trappelen, toch maar even kijken wat haar zo blij maakt: daar zien we hem, een eekhoorntje, en nog 1, en nog 1. Wanneer ze in de gaten heeft dat ook wij de beestjes zien wordt ze nog wilder en stapt ze er op af.

Vreemd genoeg rennen ze niet weg. Blijkbaar vinden ze ons kleine aapje ook wel interessant, want ze komen steeds dichterbij waarop Jada nog harder begint te gillen; we wisten niet dat ze zo'n harde en hoge toon in haar kleine lijfje had zitten. Ook wij hadden plezier voor 10! Ze rent de eekhoorntjes achterna en het lukt haar bijna er 1 aan te raken, ze schrikt er zelf van.

Ze is ook nergens bang voor, doet gewoon waar ze zin in heeft zonder na te denken; hetgeen nu heerlijke momenten oplevert. Wat genieten!

Bryce Point is het laastste punt van het mooiste gedeelte van Bryce, we besluiten nog even bij Inspiration Point te kijken of de zonsopgang hier niet mooier was geweest en dat ontkennend rijden we terug naar ons hotel om uit te checken uit onze suite (haha) en een echt ontbijt te gaan nuttigen. Het is het zeker waard geweest, wat was dit waanzinnig mooi! We hadden het niet willen missen!

Voor we in de auto stappen check ik nog even jullie reacties op ons verhaal, dit is altijd een leuke afsluiter. Erg leuk dat jullie ons volgen, al ben ik dan niet helemaal up to date...

Nog even mijn email en dan zie ik ineens een email van de manager van het best Western hotel vlak voor de Grand Canyon. Je weet wel, dat hotel waar de airco het in de eerste instantie niet deed. Ongeduldig en in spanning (whoehoe wat spannend haha) open ik de email: Yeeeaaaahhhhh we krijgen een volledige refund: 'The bookingfee of $145.87 will be refunded to your creditcard, our sincere apologies for the inconveniance'. Mooi! Haha! Good job Mariska! Eens zien... Waar kunnen we die 145 dollar aan uitgeven? Jaahaaaa, kleding natuurlijk! Het klopt inderdaad papa, dat we nog niets gekocht hebben, buiten Jada's outfitje om dan. En we hebben het nog geen moment gemist, ik herken mijzelf ook bijna niet meer!

We zijn onderweg naar Las Vegas, misschien kunnen we het daar verdubbelen....

Eerst komen we aan in Zion National Park. Het is rond het middaguur en dus megadruk. Gelukkig hebben we nog plek op de parkeerplaats bij het Visitor Centre. Eerst een speldje voor Jada, haar hoedje raakt al aardig vol. We nemen de shuttlebus naar Zion Lodge waar we deze keer een echte trail gaan hiken, de Lower, Middle en Upper Emerald Pools Trail: 4.8 km lang en 107 m omhoog, het is een steile route.

Ze hadden ons geadviseerd alleen het eerste stuk naar de Lower Emerald Pool te wandelen maar we hadden een beetje genoeg val al dat halve werk en besloten dus door te wandelen tot de Upper Emerald Pool.

Het is heet, en net op het moment dat we het nodig hebben lopen we heerlijk achter een waterval langs. De wandeling tot aan de Middle Emerald Pool is begroeid en erg mooi, daarna wordt het steiler. We lopen via rotsstukken omhoog, het is hier stukken dorrer en schaduwrijke plekken zijn schaars. Gelukkig draagt Doug Jada op de rug, dat had ik echt niet getrokken. Voor hem is het ook geen makkie, ik hoor hem telkens zeggen: 'Jezus, en dit doet Micha elke dag, de hele dag, bepakt en bezakt in deze hitte, respect!' .

Helemaal bovenop zitten meerdere mensen uitgeput in de schaduw, anderen zwemmen in het door de waterval ontstane ‘meertje'. Na een kwartiertje lopen we weer naar beneden. Het pad blijft maar omhoog gaan en we komen erachter dat we de verkeerde kant om gaan; deze route is ook wel terug naar de Zion Lodge maar voor echte ‘Die Hards', en daar rekenen we ons toch echt niet toe. We lopen 1 mijlextra hierdoor. 2.5uur later zijn we terug enlaten we ons uitgeteld op het grasveld zakken, Jada heeft energie voor 10 en rent als een dolle in het rond.

Ze is al lang blij dat ze haar vrijheid terug heeft, het laatste stuk was ze het er niet helemaal mee eens dat ze in de drager moest blijven, het leverde mooie echo's op, mensen moetengedacht hebben dat we haar mishandelden.We nemen de shuttlebus terug naar de auto en vervolgen onze reis naar Viva Las Vegas. Las Vegas; Here we come!!!!

We moeten nog een paar uurtjes rijden maar we zijn kapot. We wisselen het rijden af en halen geregeld een bak koffie. Door al die koffie kan Doug een paar kilometer voor Las Vegas niet meer en MOET hij naar het toilet. Op een afgelegen tankstationnetje vindt hij een container waar een klein winkeltje mét toilet in zit. Voor mijn gevoel duurt dit uren en ik vind het een beetje creepy hier. Ik besluit niet stil te blijven staan maar gewoon rondjes te rijden, dan zie ik in ieder geval wat er om mij heen gebeurt, dat geeft mij een veel rustiger gevoel. Jada zit achter mij en voor de zijruit hangt een grote handdoek en een deel van de achterruit is afgeblokt door een groot Dribbel-boek om haar in de schaduw te houden. Ja mensen, wij weten ook wel dat daar speciaal autoschermen voor zijn maar hebben ze nog nergens kunnen vinden. We doen het dus maar zo, maar hierdoor kan ik niet zien wat er links van mij gebeurt en we staan hier echt op een mega afgelegen plek waar af en toe een onguur type voorbij komt. Echt een meisje uit een klein stadje hè haha! (ik hoor het jullie denken)

Van veraf zien we de strip al liggen. Alleen dit is al een bijzonder gezicht; ineens duikt het op, midden in de woestijn, uren is er niets en dan ineens: Las Vegas. Gelukkig heb ik onze boeking in het Trump hotel op het laatste moment gecancelled; hij ligt niet centraal en ook niet aan de strip.......

We doen niet aan Valet-Parking en rijden door naar de vrij toegankelijke parkeergarage van The Mirage. Heel makkelijk komen we aan in de lobby. Op http://www.allesamerika.com/ las ik in een Topic over de Las Vegas hotels dat het al veel mensen gelukt is om een ‘gratis' upgrade naar een betere kamer te krijgen wanneer ze een tientje tussen hun creditcard en rijbewijs hielden bij het inchecken. De man of vrouw achter de Front-Desk stopte deze dan zelf in de zak en zij kregen dan op kosten van het hotel een betere kamer. Dat willen wij weleens proberen. Daar gaan we dan....op goed geluk, fingers crossed, Douglas begint: 'Hello, how are you doing Sir? We traveled such a long time and we are sooooo glad that we finally arrived in this beautiful Hotel', snel het tientje tussen de kaarten..., 'Do you have a complimentary upgrade for us?'. Hij duikt de computer in, het tientje belandt in een oogwenk in zijn zak en hij komt met de mededeling dat hij So glad was dat hij ons kon upgraden naar een kamer met uitzicht op de strip op de 24ste verdieping, de suites zaten helaas al vol dit weekend (who cares?)!!!! Ik had al gelezen dat de 24 en 25^{ste(=hoogste)} de mooiste verdiepingen zijn met het beste uitzicht over de strip. Geweldig dus, en dat voor $10. Ook wij hebben dus succes met deze truc.

Het hotel is, net als alles in Vegas, onbeschrijflijk, mega! Een pretpark voor volwassenen: (exclusieve-)restaurants, de duurste winkels, complete vijvers met watervallen, witte tijgers, dolfijnen, een mega zwembad in een tropische tuin en roulette tafels, blackJack tafels, gokkasten, gokkasten en nog eens gokkasten. Overal horen we geringel en gepiep en zien we de meest uiteenlopende mensen achter de 1-armige bandiet zitten; de 1 in trouwjurk, de ander helemaal verlept, man - vrouw, jong-oud, noem het maar op en het zit hier. We kijken onze ogen uit wanneer we door het casino naar de lift lopen die enkel bedoeld is voor suite-gasten en gasten die op de 24 en 25^ste verdieping zitten, en dat zijn wij! Hij heeft geen woord gelogen; de kamer is fantastisch en het uitzicht subliem!

Eerst gaan we lekker douchen, het zweet van Zion eraf en Jada gaat lekker in het bubbelbad. Ze is helemaal in haar sas en maakt de vreemdste geluiden.

Het is al tegen de avond maar eenmaal schoon en fris gaan we alvast even een kijkje nemen op de strip. We wandelen een stukje heen en weer en vallen van de ene verbazing in de andere. Uiteindelijk belanden we bij Denny's om snel even wat te eten. Op de kamer typ ik nog even verderaan mijn reisverslag. Het is heerlijk hier, gelukkig blijven we 2 nachten; ik wil graag het Venetian hotel van binnen bekijken, schijnt erg mooi te zijn, we laten ons verrassen.

Voor toekomstige Vegas-bezoekers:

Op deze site kun je makkelijk kijken waar je wilt ontbijten/lunchen/dineren in Las Vegas: http://www.a2zlasvegas.com/food/buf-list.php3