We hebben heerlijk uitgeslapen met ons drietjes; het is al bijna 11 uur wanneer we aan ons ontbijt zitten. Blijkbaar is dat niet zo vreemd hier want we moeten zelfs in de rij staan om hier te kunnen ontbijten; het is dan ook een heel leuk restaurantje aan Powell Street: Lori's Diner, helemaal in de jaren 50 stijl.

Voor de afwisseling laten we voor Jada haar fles even opwarmen. Heerlijk vindt ze dat. Ineens zit ze helemaal onder de papa, wat is dat dan? Jeemig, er zit een groot gat in de speen. Ineens herinneren we ons dat ze gisteren telkens op de speen zat te bijten en trekken, tja daar had ik geen rekening mee gehouden. We gieten de pap even over in haar normale drinkbeker en halen straks wel een nieuwe speen bij Walgreens, die je hier na elke tien passen wel kunt vinden.

Intussen zijn we gewend de lunch over te slaan, na het ontbijt zit je eigenlijk wel voor de rest van de dag vol. We vinden het alleen zo gezellig om samen wat te eten dat we 's avonds ook altijd wel even ergens een leuk plekje opzoeken.

We lopen nog even een klein stukje omlaag om te kijken of er weer een lange rij staat bij de Cable Cars, en inderdaad niet minder dan gister.

We gaan lekker lopen, en dat is ook helemaal geen verkeerd idee na het ontbijt. Bij Walgreens kopen we eerst een nieuwe fles voor Jada, want ze hebben natuurlijk geen Difrax-spenen hier. We lopen weer omhoog en via allerlei leuke winkeltjes komen we aan bij Chinatown.

Wat een gekrioel hier en wat verkopen ze een pruttel, in elk winkeltje dezelfde prullaria die we gratis nog niet mee zouden nemen. Wel is het leuk om te zien en er hangt een gezellig sfeertje. Ik pak de videocamera om het vast te leggen op de gevoelige plaat, maar ik word meteen gesommeerd te stoppen met filmen. Oooohh dat bedoelen ze met die megagrote plaat met een fototoestel waar een streep door staat erop! Haha.

Een stukje verderop komen we langs het oudste bakkerijtje van Chinatown; de wand is volgeplakt met Chinese tekens (die waarschijnlijk de verschillende lekkernijen betekenen) en foto's van Bill Clinton die in het bakkerijtje staat te eten. We kopen er een zakje met koekjes, want Jada staat steeds te wijzen en roept: 'Oetje, oetje, oetje' (zo snel achter elkaar dat het lijkt alsof ze vloeiend Chinees spreekt).

Het overslaan van de lunch gaat vandaag niet op, Douglas zit al die kleine geïmproviseerde restaurantjes en krijgt plots weer trek. Bij Won Ho eten we wat kleins en ik moet zeggen; het smaakt erg goed!

Wanneer we op de kaart kijken zijn we intussen al een eind in de richting van de Fisherman's Wharf gewandeld. Wanneer we Chinatown uitlopen op weg hier naar toe komen we ineens door een wijk waar de Italianen lijken te regeren; alleen maar Italiaanse winkeltjes, barretjes en restaurantjes en zelfs op elke lantaarnpaal prijkt de Italiaanse vlag.

Een paar starten verder zitten we op Lombard Street: midden op de weg is er ineens een stuk dat in scherpe bochten loopt. Dit stukje is daarom bekend en is regelmatig in films gebruikt. Dit heeft het en echter toeristentrekker gemaakt en de auto's rijden dan ook in een file achter elkaar aan het straatje door.

Uiteindelijk komen we aan het einde van de straat uit bij de Fisherman's Wharf. In de verte zien we Alcatraz liggen, gelukkig hoeven we hier allebei niet perse naar toe. Pier 39 is het bekendste gedeelte.

Het is er gezellig druk. We slenteren de pier af langs de tientallen kleine winkeltjes en kijken onze ogen uit. Er is zelfs een winkeltje dat alleen maar magneetjes verkoopt; duizenden! (we kennen toevallig iemand die daar heel blij van wordt en gaan dus maar even naar binnen, Jada vastgebonden in de buggy want dit is gevaarlijk terrein voor haar, of voor ons eigenlijk).

Na en uurtje hebben we het wel gezien hier en nemen de taxi terug naar Union Square (kost trouwens maar $10, nog geen €8). Hij vertelt ons dat we de komende drie dagen heel veel geluk hebben met het weer; een strakblauwe lucht met een zonnetje, en wij vonden het frisjes hier. Nou ja, we hebben een lekkere trui aan en voor de nacht is het juist wel lekker da het afkoelt.

De laatste momenten van de dag brengen we hier door want er speelt weer een heel gezellig bandje. Heerlijk, morgen hebben we nog een hele dag hier.

5 augustus

Vandaag gaan we nog even de laatste dingen doen die op ons lijstje staan. We vragen de conciërge van het hotel hoe we het beste naar alle punten kunnen gaan. Hij vertelt ons dat we het het makkelijkste is om de buste nemen en dat veel toeristen niet weten dat het kaartje dat je voor $2 koopt 4 uur lang geldig is en dat de bus eigenlijk overal langs komt.

Eerst nemen we lijn 5 die ons vanaf Market St naar het Golden Gate Park brengt. We dachten dat dit een leuk park was om even met Jada te ravotten, maar helaas. Er lopen alleen en stel oude vandagen (?) We eten hier alleen even wat kleins, want we hebben nog niet ontbeten en nemen van hier uit lijn 28 naar de Golden Gate Bridge. Meestal hangt hij in de mist, maar we hebben geluk vandaag; we kunnen hem helemaal zien.

Dat was echt toevallig want nog geen kwartier later hangt de bewolking alweer om de top. Dit heeft ook wel weer iets mysterieus.

Terwijl wij ons hier aan vergapen is Jada de koekjes (die ze stiekem onder uit de buggy gehaald heeft) aan de duiven aan het voeren en wat heeft ze een lol. Er staat een lange rij om weer op lij 28 te stappen, maar we hebben net al gekeken waar de deur van de bus uitkomt dus staan we op de juiste plek om als eerste in te stappen. Eigenlijk willen we graag nog even naar Twin Peaks; van hieruit schijn je een zicht over heel San Francisco te hebben, maar het betrekt een beetje waarmee de kans op een mooi uitzicht nihil is. We laten het dus maar zo, misschien voor een volgende keer...

Bij het park stappen we weer over op lijn 5 naar Alamo Square, Steiner Street om precies te zijn. Hier staan de Painted Ladies; de gekleurde huizen uit o.a. Full House. Douglas ziet het leuke er niet van in, maar wanneer we boven op de heuvel staan van Alamo Square vindt ook hij het super! De huisjes, of eigenlijk zijn het huiZEN, zien er erg mooi uit, maar de skyline van San Francisco erachter maakt het helemaal af. Jada ligt intussen lekker te slapen in de buggy.

In de bus die we nemen terug naar Market St zit een groepje tieners in 2Pac-stijl; ze verzinnen ter plekke een rap terwijl ze de beat op de wand van de bus bonken. Erg leuk op te zien en dit maak je in de taxi natuurlijk niet mee. We eindigen de dag weer op Union Square (dit is echt de beste locatie voor een hotel, we zijn blij dat we hier zitten), want vandaag speelt er een Spaanstalig bandje; er zijn allemaal stoeltjes neer gezet waarop veel mensen zitten te genieten van de muziek. Jada staat heerlijk mee te dansen en er komt een vrouw speciaal naar ons toe gelopen om te vertellen dat ze de 'Cutest she has ever seen' is, haha heel leuk om te horen, we kijken elkaar aan en glimmen beide van trots.

Moe en nog even nagenietend van onze dagen in deze fantastische stad vallen we heerlijk in slaap.