Om 3 uur in de ochtend waren we klaar wakker. In Nederland is het nu 12uur ‘s middags. Even denk ik aan mijn collega's die al 4 uur aan het werk zijn. Niet veel later vallen we toch weer in slaap. Om 6 uur is ook Jada klaar wakker en gaan we op weg naar Sedona AZ. Dit wordt een lage zit....

Een lange, en een saaie, in hoeverre de rit saai kan zijn in dit prachtige landschap. Voor ons als verwende toeristen toch iets te lang dezelfde scenery. Ik heb er dus goed aan gedaan om de planning zo te maken dat we hier de deuren van de auto sluiten en gewoon gas geven. Na maximaal een uurtje in de auto valt Jada altijd in slaap, we spraken dus af om pas te gaan ontbijten wanneer zij wakker zou worden.

Precies op een punt waar een Denny's stond werd ze wakker. Douglas ontbeet met een steak en Jada en ik hielden het bij een broodje en een beetje yoghurt. Toen we weer in de auto wilden stappen stribbelde Jada tegen; ze wist al wat er komen ging... Schreeuwen, overstrekken, schoppen en slaan was het gevolg. Dit klusje moest Douglas maar opknappen! Toen ik het Tuppaware bakje tevoorschijn haalde werd ze rustig. Want, een Tuppaware betekent: druifjes!! En druifjes, daar is Jada dol op.

Pfff dat was een geluk. Weer op volle toer vooruit. Een uurtje voor we in Sedona aankwamen werd de omgeving weer diverser en reden we door kleine pittoreske spookstadjes. Achterin hoorden we telkens: 'O, O!' en 'Daa, Daa!', ze vond het fantastisch dat er weer veel dingen te zien waren. De geluiden werden afgewisseld met 'Woef, Woef!' en 'Kukelekuu, Kukelekuu!'. Wat een schatje is het toch, onze kleine farmer.

Hartstikke moe was daar dan eindelijk ons hotel. Midden in Sedona aan de hoofdweg hadden we via Priceline geboekt bij de Days Inn Sedona. Althans dat dacht ik. De Front-desk-boy kon onze reservering niet vinden; niet op Ling, niet op Gils, uiteindelijk op Mariska. De reden dat hij hem niet kon vinden was omdat ik geboekt had voor 26 augustus in plaats van 26 juli! Nee, niet nu! We waren zo moe en wilden heel graag een duik nemen in het zwembad dat ons al riep! Snel startte ik mijn laptop om te kijken of ik de reservering nog kon veranderen. Aaaaargghh: your reservation can't be cancelled! Tuurlijk, dat wist ik eigenlijk ook wel; ik herinner me ineens dat we een flinke korting kregen wanneer we een non-refundable kamer zouden boeken: ons bint zuunig. En nu? Het is ook nog eens hoogseizoen hier. Zielig kijken dan maar, en vertellen dat dit onze Honeymoon is (maak ik het in ieder geval nog 1 keer mee in mijn leven), misschien lukt het ook deze keer. Je moet toch al het voordeel halen uit het vrouw zijn....

Yessss!!!! De front-desk-boy belde zelf met Priceline (30 minuten!) en heeft de kamer bij hen gecancelled. We kregen de kamer zelfs voor dezelfde prijs bij hem. En alsof dit nog niet genoeg was, zorgde hij ook nog eens voor de beste kamer met het mooiste uitzicht op de Red Rocks, beter kon niet! Snel de koffers in de kamer droppen en de zwemkleding aan. Jada begon te gillen van plezier, daar doe je het uiteindelijk toch allemaal voor. Na een tijdje in het zwembad en de Jacuzzi gedobberd te hebben, zijn we een restaurantje op gaan zoeken. Een paar meter verderop zat Relics, een Steakhouse waar we heerlijk hebben gegeten. Het personeel zag eruit als een stel seriemoordenaars die niet zo blij waren met de komst van onze kleine entertainer maar daar smaakte het niet minder om. Op de kamer hebben we nog even ge-internet (is hier overal gratis en wireless) en heb ik mijn reisverslag bijgewerkt waarna we heerlijk in slaap zijn gevallen....